یک مرد و یک بایسکل، بسته‌های برچسب با تصاویر و پیام‌هایی در مورد زنان افغانستان، یک کپسول گاز، چاینک و گیلاس، یک قاب و قاشق و پنجه و یک خیمه با چند قلم لوازم ضروری برای تعمیر دوچرخه.
سفری دور و دراز از برلین آلمان به هالند و بلجیم، سپس به فرانسه و اسپانیا و در نهایت به لیسبون پرتغال در آخرین نقطه‌ی اروپا؛ به طول سه هزار و ۵۰۰ کیلومتر.
حوالی ظهر روز یکشنبه، ۱۶ ثور وقتی با اکسوس حرف زد، در آخرین نقطه‌ی کشور فرانسه بود و داشت وارد اسپانیا می‌شد.
گفت روزانه حداوسط ۱۰۰ کیلومتر رکاب می‌زند و باد و باران و آفتاب سوزان برای او فرقی ندارد.
زیرا در این سفر دو ماهه روی سه هدف مهمی تمرکز دارد که یکی از آن‌ها به چالش کشیدن خودش هست.
قیس علمدار، جوان اهل افغانستان که اکنون مقیم آلمان است برای حمایت از زنان سرزمین مادری خود شش کشور اروپایی را رکاب می‌زند و برای شهروندان اروپا از وضعیت زنان افغانستان آگاهی‌دهی می‌کند.
آقای علمدار به اکسوس گفت که او مسیرش را از محل زندگی خود، شهر برلین آلمان آغاز کرده و تا آخرین نقطه‌ی اروپا، شهر لیسبون، پایتخت پرتغال ادامه می‌دهد.
او این سفر دو ماهه با فاصله‌ی بیش از سه هزار و ۵۰۰ کیلومتر را به سه هدف در پیش گرفته است.
علمدار می‌خواهد با این حرکت برای شهروندان اروپا از وضعیت زنان افغانستان آگاهی‌دهی کند، برای دست‌کم ۱۰۰ زن سرپرست خانواده در داخل افغانستان کمک جمع‌آوری کند و خودش را به چالش بکشد.
او با نصب برچسب‌هایی حاوی پیام حمایت از زنان افغانستان در شهرهای مختلف اروپا می‌گوید ما باید نگذاریم که جهان وضعیت رقت‌بار زندگی زنان تحت تسلط طالبان را فراموش کنند.
به باور او، با گذر زمان و تشدید درگیری‌ها در دیگر نقاط جهان به ویژه خاورمیانه، رسانه‌های بین‌المللی وضعیت زنان افغانستان را کمتر پوشش می‌دهند.
قیس که در افغانستان از قشر متوسط جامعه بود، مادرش کار می‌کرد و خواهرش به دانشگاه می‌رفت.
اما این‌روزها که می‌بیند گروه طالبان نه به زنان اجازه‌ی کار می‌دهند و نه به دختران اجازه‌ی آموزش، حداقل کاری که می‌تواند همین است. دوچرخه‌اش را بردارد و شهر به شهر، کشور به کشور، از مرکز تا غرب اروپا رکاب بزند و به جهان بگوید که فراموش نکنید در افغانستان یک آپارتاید جنسیتی تمام‌عیار در حال تطبیق شدن است.
قیس می‌گوید ضمن آگاهی‌دهی، تصمیم دارد با کمپاین آنلاینی که به راه‌انداخته است، مبلغ پنج هزار یورو جمع‌آوری کند ولی هرمبلغی که شد از طریق بنیاد خیریه‌ی افغانستان و آسیای مرکزی برای دست‌کم ۱۰۰ زن که در ولایت‌های غور، لوگر و پروان سرپرست خانواده‌های خود هستند مواد خوراکی و یا پول نقد برساند.
از ۱۸ حمل که قیس این کمپاین را راه‌اندازی کرده تا امروز(۱۷ ثور) ۲۰ نفر به مبلغ یک هزار و ۳۶۹ یورو کمک کرده‌اند.
هدف سوم او که به چالش کشیدن خودش تعریف می‌کند، محقق شده است.
آقای علمدار می‌گوید کنار آمدن با مهاجرت و پناهندگی آنهم برای کسی که از جنگ و از دست طالبان گریخته دشوار است، به همین خاطر تروما و افسردگی در نزد بسیاری از مهاجران وجود دارد و تعدادی دست به خودکشی می‌زنند.
اما او با تعیین این هدف‌ها می‌خواهد «یک کار مفید» انجام دهد و اجازه ندهد که افسرده شود.
