امروز(یکشنبه، ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴ میلادی) شهروندان واجد شرایط در اتریش به پای صندوق‌های رای می‌روند تا اعضای جدید پارلمان این کشور را برگزینند.
پنج حزب بر سر کسب ۱۸۳ کرسی در ۹ ایالت فدرال باهم رقابت می‌کنند.
حزب مردم به رهبری کارل نهمر، نخست وزیر کنونی که در انتخابات دوره‌ی گذشته(۲۰۱۹ میلادی) با فرستادن ۷۱ نماینده با پارلمان ۳۷.۵ درصد کرسی‌ها را از آن خود کرد.
نهمر در انتخابات این دوره بر کاهش هزینه‌ها و بهبود آموزش تمرکز دارد.
حزب سوسیال دموکرات به رهبری آندریاس بابلر یکی دیگر از جناح‌های سیاسی است که در دوره‌ی گذشته با کسب ۲۱.۲ درصد کرسی‌ها، ۴۰ نماینده به پارلمان فرستاد.
بابلر نیز با شعار اقتصادی، اما با تمرکز بر افزایش مالیات بر ثروت وارد این کارزار شده است.
اما کسی که رقیب جدی نخست وزیر کنونی شمرده می‌شود، هربرت کیکل، رهبر حزب آزادی اتریش است.
حزب آزادی در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۹ میلادی ۲۶.۲ درصد کرسی‌ها را کسب کرد و هم‌اکنون ۳۱ نماینده در پارلمان دارد.
کیکل به عنوان یک راست افراطی سیاست سخت‌تری علیه مهاجران خواهد داشت ولی در امور داخلی از تقویت دموکراسی سخن می‌زند، تا آنجا که مردم بتوانند وزرا یا کل دولت را برکنار کنند.
ورنر کوگلر، رهبر حزب سبزها اگرچه خود نیز معتقد است که به تنهایی قادر به تشکیل حکومت نیست، اما می‌تواند برای تشکیل یک حکومت ائتلافی وزنه‌ی سنگینی ایجاد کند.
سبزها در انتخابات گذشته ۱۳.۹ درصد کرسی‌های پارلمان را از آن خود کردند و تاکنون ۲۶ نماینده در پارلمان داشتند.
سبزها بیشتر به آینده اشاره دارد و برنامه‌هایش را بر محور حفاظت از آب، خاک و تولید برق از منابع پایدار تعریف کرده و بر رفاه کودکان به عنوان نسل آینده تاکید می‌کند.
حزب نئوس(اتریش جدید و انجمن لیبرال‌ها) تنها جریان سیاسی اتریش است که توسط یک زن(ماینل رازینگر) رهبری می‌شود.
نئوس در انتخابات گذشته با فرستادن ۱۵ نماینده ۸.۱ درصد کرسی‌های پارلمان را کسب کرده بود، اما این‌بار تلاش دارد با پیشکش کردن برنامه‌های تازه جایگاه خودش را بهبود ببخشد.
نئوس در کل بر آموزش و بازنشستگی تاکید دارد. متفاوت‌ترین برنامه‌ی این جریان افزایش حقوق بازنشستگی و ارائه امتیازهای بهتر مالی برای معلمان جهت بهبود سیستم آموزشی است.
هرکدام از این جریان‌ها که بخواهد حکومت مستقل تشکیل دهد به حداقل ۹۲ کرسی که بیشتر از ۵۰ درصد کل کرسی‌ها شود، نیاز دارد.
اما نظرسنجی‌های ابتدایی نشان می‌دهد که با توجه به نفوذ احزاب و تکثیر آرا، هیچ‌یک نخواهد توانست بیشتر از ۵۰ درصد کرسی‌ها را کسب کند.
بنابراین ممکن است یکی از احزاب مردم و آزادی با تشکیل ائتلاف قدرتمندتری شبیه کارل نهمر در پنج سال گذشته، حکومت بعدی را تشکیل دهند.
البته احزاب دیگری هم وجود دارند که در سطوح محلی ایالت‌های فدرال رقابت می‌کنند، اما این پنج جریان اصلی مدعی رقابت برای رهبری حکومت هستند.
