۳۳ سال پیش در چنین روزی، ۸ ثور ۱۳۷۱ خورشیدی، احزاب اسلام‌گرا موسوم به «مجاهدین» با گرایش تندروانه‌ی اسلامی نظام دموکراتیک افغانستان را سرنگون کردند.
نورمحمد تره‌کی، حفیظ‌الله امین، ببرک کارمل و نجیب‌الله احمدزی اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان که بعدتر به دو جناح خلق و پرچم تقسیم شد از ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۱ به مدت ۱۴ سال حکومت کردند.
اما ورود ارتش سرخ شوروی در سال ۱۳۵۸ همزمان با به قدرت رسیدن حفیظ‌الله امین، زمینه‌ساز ظهور گروه‌های اسلام‌گرا شد.
هفت گروه «مجاهدین» در پاکستان و هشت گروه در ایران برای مقابله با نظام دموکراتیک تشکیل شدند.
حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار، حزب جمعیت اسلامی به رهبری برهان‌الدین ربانی و احمدشاه مسعود، حزب اسلامی به رهبری یونس خالص، حزب اتحاد اسلامی به رهبری رسول سیاف، حزب محاذ ملی به رهبری سیداحمد گیلانی، حزب جبهه ملی نجات به رهبری صبغت‌الله مجددی، حزب حرکت انقلاب اسلامی به رهبری محمدنبی محمدی، هفت حزب سنی‌مذهب مستقر در پاکستان بودند به شورش علیه نظام حاکم پرداختند.
هشت جناح شیعه‌مذهب از جمله سازمان نصر به رهبری عبدالعلی مزاری، حزب حرکت اسلامی به رهبر شیخ آصف محسنی و پاسداران جهاد اسلامی به رهبری محمد اکبری در ایران تشکیل شدند و در داخل کشور به سربازگیری علیه نظام دموکراتیک پرداختند.
پس از تشدید جنگ‌های مجاهدین و گسترش نارضایتی علیه حضور شوروی در افغانستان، به تاریخ ۲۶ دلو ۱۳۶۷ خورشیدی آخرین سرباز ارتش سرخ افغانستان را ترک کرد.
در اثر جنگ احزاب اسلام‌گرا علیه نظام دموکراتیک افغانستان، بیش از یک میلیون نفر به شمول غیرنظامیان کشته و میلیون‌ها تن دیگر آواره شدند.
طی ۹ سال جنگ مجاهدین علیه دولت، ۹۰ هزار شورشی عضو ۱۵ گروه مجاهدین، ۲۰ هزار سرباز دولتی و ۱۴ هزار سرباز ارتش شوروی کشته شدند.
حکومت داکتر نجیب‌الله چهار سال پس از خروج شوروی مقاومت کرد و سرانجام به تاریخ ۸ ثور ۱۳۷۱ خورشیدی احزاب اسلام‌گرا کابل را تصرف کردند.
صبغت‌الله مجددی، به عنوان نخستین رییس جمهور مجاهدین به مدت دو ماه حکومت انتقالی مجاهدین را رهبری کرد و کرسی را به برهان‌الدین ربانی سپرد.
اما ربانی و وزیر دفاعش احمدشاه مسعود ارگ را رها نکردند و بر سر تقسیم قدرت نیز با احزاب دیگر درگیر شد.
سرانجام گروه‌های مجاهدین که از سوی امریکا، پاکستان، ایران و عربستان حمایت می‌شدند جنگ داخلی را به راه انداختند و پس از حدود چهار سال کشتار و ویرانگری مجبور شدند کابل را به طالبان بسپارند.
