یکی از چندین حمله‌ی مرگبار به مکاتب، مساجد و شفاخانه‌های غرب کابل، چهار سال پیش در چنین روزی، ۱۸ ثور ۱۴۰۰ خورشیدی، در مکتب دخترانه سیدالشهدا صورت گرفت.
سه انفجار مرگبار در لیسه سیدالشهدا در ناحیه سیزدهم کابل در دشت برچی، دانش‌آموزان دختر را که همه از قوم هزاره بودند، هدف قرار داد.
یک انفجار در مقابل درب اصلی مکتب صورت گرفت.
سپس یک موتربم در مقابل درب دوم و در مسیر فرار دختران به سمت شمال منفجر شد.
انفجار سوم کمی دورتر از مکتب، آنهم در کنار جاده و در مسیر فرار دانش‌آموزانی که زنده مانده بودند صورت گرفت.
مسوولان وقت مکتب و نهادهای مردمی هزاره اعلام کردند که ۹۵ جسد را که بیشترشان دختران ۱۱ تا ۱۵ ساله بودند و ۲۴۰ زخمی را شمارش و مستند کرده‌اند.
اما مسوولان دولت به ویژه وزارت داخله فقط مرگ ۸۵ نفر و زخمی شدن ۱۵۰ تن دیگر را تایید و آمار مردمی را انکار کردند.
سخنگویان دولت وقت طالبان را عامل این حمله اعلام کردند ولی گروه طالبان با رد دست داشتن در این فاجعه، دولت را عامل آن دانستند.
با وجود درخواست‌های مکرر مردمی، دولت وقت حاضر نشد برای بررسی دقیق این قضیه پرونده‌ای باز کند و در مورد آن تحقیق شود.
چهار سال از این فاجعه می‌گذرد اما هنوز عامل این حمله مشخص نشده است.
یکی از جوانب تاریک این فاجعه گم شدن دختر جوانی به نام شکریه بود.
شکریه ۲۰ ساله یکی از دانش‌آموزان مکتب سیدالشهدا بود که در روز انفجار مفقود شد و خانواده‌اش هنوز هیچ سرنخی از مرگ و زندگی او در دست ندارند.
فعالان و نهادهای حقوق بشری هزاره‌ها این حمله را بخشی از روند نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان خواندند که از زمان عبدالرحمان خان آغاز شده و هنوزهم ادامه دارد.
