۹ سال پیش در چنین روزی(۲ اسد ۱۳۹۵ خورشیدی) جنبش روشنایی در دهمزنگ کابل هدف حمله انتحاری قرار گرفت که در آن دست‌کم ۸۶ نفر کشته و حدود ۴۰۰ تن دیگر زخمی شدند.
جنبش مدنی موسوم به «جنبش روشنایی» که به هدف «رفع تبعیض سیستماتیک دولت علیه هزاره‌ها» شکل گرفته بود خواهان گذر لین برق وارداتی ۵۰۰ کیلو ولت ترکمنستان معروف به پروژه «توتاپ» از مسیر بامیان بود.
این لین برق اما بنا بر تصمیم کابینه‌ی محمداشرف غنی احمدزی، رییس جمهور وقت افغانستان از مسیر اصلی و پیشنهادی شرکت مسوول سروی(فیشنر-آلمان) منحرف و به مسیر سالنگ تغییر یافته بود.
جنبش ده‌ها هزار نفری روشنایی که اکثریت مطلق اعضای آن را دختران و پسران جوان دانشگاهی تشکیل می‌دادند دو بار به خیابان ریخت.
اما این جنبش خودجوش مردمی در دومین برنامه اعتراضی خود، به تاریخ دوم اسد زمانی که به طرف ارگ در حرکت بود، با سدی از کانتینرهای حکومت و نظامیان مسلح مواجه و در چهارراهی دهمزنگ متوقف شد.
راهپیمایی متوقف و برنامه اعتراضی در دهمزنگ برگزار شده بود که حوالی ظهر جنبش هدف انفجار بمب‌های جاسازی‌شده و مهاجمان انتحاری قرار گرفت.
وزارت داخله کشور در آن زمان اعلام کرد که سه مهاجم انتحاری بر جنبش روشنایی حمله کرده بودند که فرد اول بمب همراهش را منفجر کرده، اقدام مهاجم دوم ناقص مانده و سومین انتحاری با شلیک پولیس کشته شده است.
مسوولیت این حمله را گروه داعش بر عهده گرفت ولی مردم و جنبش روشنایی به طور علنی دولت را مسوول این حمله دانستند و گفتند این بخشی از «نسل‌کشی هزاره‌ها» و «حملات هدفمند» علیه این قوم است.
اما حقیقت این حمله‌ی مرگبار که یکی از بزرگترین جنبش‌های مدنی تاریخ کشور را به خاک و خون کشید هرگز برملا نشد و حتا دولت هیچ پرونده‌ای برای پیگیری آن تشکیل نداد.
