عالیه عزیزی در هرات و نگار در غور دو سرباز نظام جمهوری بودند که پس از فرار فرمانده اعلی قوای مسلح افغانستان(اشرف غنی احمدزی، رییس جمهور پیشین) به سرنوشت غم‌انگیزی دچار شدند.
نگار عضو پولیس ملی بود و در ماه‌های اخیر نظام جمهوری در زندان مرکزی غور کار می‌کرد.
چند هفته پس از فرار فرمانده اعلی، به تاریخ ۱۳ سنبله ۱۴۰۰ خورشیدی در شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور در حالی که نگار هشت ماهه باردار بود به طرز فجیعی توسط جنگجویان طالبان تیرباران شد.
محمدحنیف، پسر نگار گفته بود: «دست‌وپای من و پدرم و دیگر اعضای خانواده را بستند، مادرم را کشتند و مغز سرش را با پیج‌کش و چاقو بیرون کشیدند.»
یک ماه پس از قتل فجیع نگار، عالیه عزیزی که او نیز عضو پولیس ملی و در هرات زندانبان بود، ناپدید شد.
محمدضیا شوهر عالیه و محمدنذیر عارفی برادر عالیه به رسانه‌ها گفتند که او به تاریخ ۱۰ میزان ۱۴۰۰ خورشیدی پس از دریافت تماس از سوی یک مقام طالبان برای ادامه وظیفه‌اش در زندان خواسته شد و دیگر به خانه برنگشت.
خانم عزیزی در نظام جمهوری مدیر بخش زنانه‌ی زندان مرکزی ولایت هرات بود.
با گذشت سه و نیم سال، هنوز از سرنوشت عالیه عزیزی خبری نیست.
در این مدت بارها خبرهایی مبنی بر قتل او به دست طالبان، زندانی شدن در پلچرخی کابل، ازدواج اجباری با یک فرمانده طالبان و دیگر شایعات ناگواری پخش شده ولی حقیقت امر هنوز مشخص نیست.
طالبان نه قتل نگار را به عهده گرفتند و نه در مورد ناپدیدسازی اجباری عالیه چیزی گفتند.
این دو فقط نمونه‌هایی از سرنوشت سربازانی است که امروز مردم یادشان را گرامی‌می‌دارند.
پس از سقوط نظام جمهوری و روی کار آمدن مجدد گروه طالبان هر روز خبرهای تکان‌دهنده‌ای از بازداشت، زندان، شکنجه، قتل و ناپدیدسازی اجباری نظامیان پیشین منتشر می‌شود.
